Monday 22 September 2014

Het wordt nu toch wel heel echt!

Minder dan een maand te gaan... Het volle besef raakte me pas een paar dagen geleden, een half jaar lang geen familie en vrienden zien en ,ook niet onbelangrijk, een half jaar karate missen! Tot nu toe heb ik nog nooit last gehad van heimwee maar ik denk dat ik zeker de mensen thuis ga missen. Natuurlijk is dat niet erg, het toont juist hoeveel waarde je hecht aan de dingen en mensen die je normaal vanzelfsprekend vindt.

Met nog vier weken te gaan begin je natuurlijk nog meer te denken aan hoe het leven aan boord is. Minder douchen dan je gewend bent (eens in de drie dagen) en het gebrek aan privacy natuurlijk! Het schip is alles bij elkaar genomen 48 meter lang en is 6,90 meter breed. Dat betekent dus dat je nog geen 6 vierkante meter voor je zelf hebt. Privacy? Alleen op de wc en onder de douche.

Het lijkt me wel een fantastisch groepsproces dat zich dan voordoet, dag in dag uit met elkaar opgescheept (letterlijk) zitten. Uiteindelijk zullen er ergernissen ontstaan maar die moeten we maar aan de kant zetten. Goede tools voor later, in een bedrijf zal je ook niet altijd beste vrienden zijn met iedereen maar om efficiënt samen te werken zal je toch die ergernissen aan de kant moeten zetten.

Nog een aantal plaatjes van het schip:


Wednesday 10 September 2014

Throwback Thursday?

Nou, misschien een beetje vroeg voor een throwback thursday maar in sommige landen is het al donderdag en het leek me wel leuk om iets te vertellen over de inentingen die ik een paar weken geleden heb gehad!

Het begon allemaal al toen ik op de site van thuisvaccinatie.nl kwam, bloednerveus was ik. Ik vind naalden en prikken verschrikkelijk, maar ik moest toch echt inentingen krijgen want anders kom ik Panama niet in! Dus, via de site een afspraak gemaakt met een van hun artsen, allemaal super geregeld en al een half uur later kreeg ik bevestiging welke inentingen dat nodig waren, omdat ik geen rabiës en geen buiktyfus prik nam moest ik alleen hepatitus AB en een gele koorts prik.

Een week later kwam de arts langs, grote koffer bij met alle vaccinaties er in. Ik was ondertussen al vrij bang geworden en toen het moment er dan eindelijk was dat ik de prikken kreeg trok ik eerst zelfs weg! De eerste prik voelde ik al nauwelijks en de tweede prik zelfs helemaal niet, alle spanning voor niks... Het was ook de eerste keer dat ik mijn arm ontspannen hield tijdens een inenting dus dat zal ik zeker vaker doen!

Ik heb een internationaal inentingsbewijs gekregen en toen was de arts al weer weg! Nog geen half uur maar twee weken spanning, en het was het geeneens waard...

Nog een fotootje terwijl de arts wat papierwerk doet:



Saturday 6 September 2014

Presenteren

Ik heb nooit geweten dat praten af en toe zo eng kon zijn, een presentatie houden ging me altijd vrij makkelijk af maar toen ik er dan eenmaal stond begon ik toch flink te zweten. Tekst kwijt, even op je blaadje kijken en weer doorgaan.

Ik probeer altijd mijn presentatie zo voor te bereiden dat ik weet waar over ik moet gaan praten maar dat ik nog wel dingen kan toevoegen of weglaten als ik er dan sta, aan de ene kant is dit ontzettend handig, als je in tijdnood komt kan je altijd een stuk weglaten maar aan de andere kant is het ook vrij lastig als ik geen presentatie heb, geen vaste volgorde en dan kan het wel eens zijn dat ik mijn tekst vergeet.

Spiekbriefjes zijn voor die momenten echt fantastisch! Steekwoorden hebben me meer dan één keer gered van een onvoldoende of schaamte.

Ik vind het ontzettend leuk om een presentatie te houden of gewoon te vertellen over wat ik ga doen, afgelopen vrijdag heb ik dat ook weer gedaan voor een groep mensen, deze keer bij BTSW, een coaching bedrijf waar ik zelf een aantal jaren geleden ook modules heb gedaan, ik heb er toen ontzettend veel van geleerd en ik ben verschrikkelijk blij dat zij mij een platform hebben geboden om mijn verhaal te doen! Binnenkort ga ik nog een keer en dan hoop ik dat het nog beter dan vrijdag gaat!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

BTSW Groep

Tuesday 2 September 2014

Glossy havenvrouwen en netwerken

Maandag ben ik naar de lancering van de nieuwe Glossy havenvrouwen geweest! Het was een ontzettend interessant evenement en heeft me echt aan het denken gezet.

Waarom werken er zo weinig vrouwen in de haven terwijl het grootste deel van het werk niet meer het sjouwen etc. is. Ik denk dat dit komt omdat mensen denken dat het werk in de haven verschrikkelijk zwaar is terwijl dit helemaal niet waar is! Er zijn veel meer banen te vinden die zich meer bezighouden met de logistiek er omheen, relaties onderhouden met het achterland (Duitsland vooral), het stroomlijnen van alle processen etc.

Er zijn ongeveer 1200 bedrijven in uiteenlopende sectoren in de haven op zoek naar talent uit de stad dat hen komt versterken, jongens én meiden. Er zijn namelijk genoeg functies waar vrouwen het verschil kunnen maken!

Dus, nog een baan nodig in de logistiek? Solliciteer in de haven!

Nu vraagt u zich misschien af waarom ik daar dan was. Ik was bij de lancering van deze glossy omdat er na de lancering ook gelegenheid was om te netwerken, eerst vond ik het best spannend maar al bij het tweede groepje waar ik op af stapte vond ik het vrij soepel gaan!
Natuurlijk zijn er nog dingen die ik wil verbeteren aan mezelf als ik op iemand afstap maar voor een eerste keer vond ik het super leuk en leerzaam! Ik hoop dat er nog een aantal sponsoren uitkomen want daar kwam ik uiteindelijk voor!

Vanaf 5 september is de glossy verkrijgbaar.

Dank aan DonaDaria dat ik mocht komen en ook dank aan het STC voor de goede organisatie!